Kendimi çevremdeki insanlarla uyum içinde hissediyorum.

Arkadaşım yok.

Başvurabileceğim hiç kimse yok.

Kendimi tek başınaymışım gibi hissetmiyorum.

Kendimi bir arkadaş grubunun bir parçası olarak hissediyorum.

Çevremdeki insanlarla bir ortak yönüm var.

Artık hiç kimseyle samimi değilim.

İlgilerim ve fikirlerim çevremdekilerce paylaşılıyor.

Dışa dönük bir insanım.

Kendime yakın hissettiğim insanlar var.

Kendimi grubun dışına itilmiş hissediyorum.

Sosyal ilişkilerim yüzeyseldir.

Hiç kimse beni gerçekten iyi tanımıyor.

Kendimi diğer insanlardan soyutlanmış hissediyorum.

İstediğim zaman arkadaş bulabilirim.

Beni gerçekten anlayan insanlar var.

Bu derece içime kapanmış olmaktan dolayı mutsuzum.

Çevremde insanlar var ama benimle değiller.

Konuşabileceğim insanlar var.

Derdimi anlatabileceğim insanlar var.